Όγκοι τόσο μεγάλοι που έχει ξεχαστεί το βάθος τους.
Το βλέμμα παντα στραμμένο στις κορυφές τους.
Πάντα εκεί που σταματάνε.
Σαν εικόνα απόλυτη και τέλεια κράτα το βάθος της σαν μυστικό.
Και εκεί γελιεται το μάτι και νομίζει ότι κατέχει το όλο τους.
Πάει κ παραπέρα, νομίζει ότι τις έχει διαβεί κιόλας.
Μέσα απ τα πνευμόνια μετριέται το ύψος τους.
Και πνευμόνια μετρούν με ανάσες τους χρόνους τους.
Μέσα σ αυτούς του χρόνους χωνευονται και εμφανιζουν μποι και κορμοστασιά.
Τα χρώματα διαλέγουν το πώς θα εμφανιστούν στον χώρο τους,
και τα χρώματα, χρόνοι είναι και αυτά και μαζί πνοές.
Και τότε είναι που εμφανίζονται
και πασχίζουν να μας κοιτάξουν κατευθείαν μέσα στα μάτια.
Και θα κοιτάζουν μόνο στα μάτια.
Γιατί αυτό Έτσι έχει οριστεί απ την αρχή.
Αυτό είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει.
Αυτό έχουν πραγματικά ανάγκη.
Για οτιδήποτε δεν έχουν ανάγκη, δεν ενδιαφέρονται.
Τα μάτια όμως...
Έτσι θα φτιάξουν κ αυτά τα μάτια τους για να κοιτάζουν
και τα αυτιά τους για να ακούνε
γιατί έτσι θα ακούν τους χρόνους τους κ τις πνοές τους.
Καθώς θα κοιτάζουν τα δέντρα,
δέντρα θα γίνονται
για να κοιτάζοντας και αυτά στα μάτια.
Ανεβαίνοντας από σύνορο σε σύνορο, από στιγμή σε στιγμή.
Πότε να μην επιστρέψουν στα ίσια τοπία, στα ίδια μονοπάτια.
Η πορεία ευθύς. Πότε ξανά οι ίδιες εικόνες.
Και αυτό μοιάζει με κατάκτηση και κατάκτηση είναι.
Σαν βουνά κ αυτοί σταματούν κάποτε.
Και εκεί που σταματούν οι κορυφές τους,
τα μήκη και τα πλάτη τους
σταματάνε κ οι πνοές κ οι χρόνοι
Όπως θα ταξιδευε στον χρόνο, το βλέμμα χάνεται στις κορυφογραμμές
Τεινοντας προς το φαινόμενο.
Τεινοντας προς τις κορυφογραμμές
Φαινόμενο που χάνεται στο χρόνο και στις εσχατιές
καθώς χάνεται και ξεχνιέται
μπορεί και περνει και άλλη μορφή
Όπως θα το ορίσουν οι περιστάσεις
Έτσι περνάει μορφή και χαίρει προσοχης,
Σαν φαινόμενο στην άκρη του κόσμου
Εκεί στο τελευταίο σύνορο αλλά και στο πρώτο. Απόλυτα ομοίωματα που τείνει στο άπειρο.
απίστευτο θέαμα φωτος ολοκληρώνεται σε όλες τις διαστάσεις.
Όμως όλα αυτά εκεί.
Στις κορυφογραμμές
Πουθενά αλλού. Πότε αλλού.
Κάθως Δεν ακολουθεί τιποτα
Μονάχα χρόνος καθαρός που δεν περιέχει ούτε περιέχεται σε κάτι άλλο
Σαν φως που δεν μπορεί να περιέχει σκοταδι
Εκεί υφίστανται αυτα και υπάρχουν, στις εσχατιές, στις άκρες και στα συνορα
Κορμοστασιες και βράχια ανάκατα
Untitled (2018)
Stelios Karamanolis, Colored pencil and acrylic on raw canvas
30 x 23 cm
