Athens
School of Fine Arts
Visual
Arts Semester Courses. Spring 2017
The
Impossible Return and the Question of Diaspora
The
aim of the class is to attempt to juxtapose different approaches to
critical discourses around the notion of sculpture in the expanded
field. Symptoms that range from the modernist abolition of the
enclosed sculptural mass, to recent affinities of the sculptural
medium with an architectural conception of contemporary cultural
production will be examined through an interdisciplinary methodology
including essays and conversations with artists and scholars.
In
the aftermath of a subversive modernism nowadays, the effect of this
opening up will
enable the emergence of a vital space which ultimately is literally
inhabited.
How
does contemporary art respond to the violent but also conscious
displacements or to the experience of exile and Diaspora? How are the
morphological narratives affected by a revision of the dominant
narratives on the static view of an obsolete territorial and gender
identity? How can we still have a sense of urgency designed into
a sculpture that translates the precarious form of employment? How
does this quest for mobility translate into the traditional artistic
media? Ultimately, are there still any viable reasons why we should
be fascinated by the tectonic rigidity of the form?
Focusing
on student’s identity as artists and social beings we take into
consideration the fact that visual arts are also connected to other
arts, innovative technology, human studies and science.
The
class is subdivided into 3 chapters, one for each of the spring
months:
March: The
plasticity of libido after the dillema of abstraction and figuration
April:
Beyond the border
May:
Games of scale; from the architectural model to dollhouse
Every
Thursday 11:00 - 3:00 at the old library room
Lecturers:
Esther Lemi, Kostis Velonis
Ανώτατη
σχολή Καλών τεχνών
«Εικαστικές
Τέχνες – Σεμινάρια Εαρινού Εξαμήνου”
2017
Η
αδύνατη επιστροφή και το ερώτημα της
διασποράς
Στόχος
του μαθήματος είναι να αναρωτηθούμε
μέσα από μια διεπιστημονική μεθοδολογία
πάνω στα συμπτώματα της σταδιακής
κατάργησης του περίκλειστου πλαστικού
όγκου, του ανοίγματος του σχεδίου και
της πανοπτικης προδιάθεσης του
τεχνολογικού υλικού ώστε να καταδείξουμε
τις συγγένειες προς μια αρχιτεκτονική
σύλληψη της σύγχρονης πολιτισμικής
παραγωγής.
Στον
απόηχο μιας ανατρεπτικής νεωτερικότητας
οι
συνέπειες αυτής της διάνοιξης που φέρουν
το ρήγμα στην παραδοσιακή αυτονόμηση
του έργου τέχνης θα αντιπαρατεθεί από
μια αναλυτική προσέγγιση που κάνει
ορατές τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες
του έργου και επιτρέπει την ανάπτυξη
ενός ζωτικού χώρου μέχρι την κυριολεκτική
κατοίκηση του.
Αυτή
η χωρική κατεύθυνση θα αποδοθεί εξίσου
στις κοινωνικές επιστήμες , όπου θα
αναδειχθούν εκείνα τα χαρακτηριστικά
που επιτρέπουν την απομυθοποίηση τόσο
από τους κανονιστικούς κώδικες μιας
'ομαλής'
σύλληψης
του έργου τέχνης όσο και από μια οντολογική
εδραιστική αντίληψη της σχέσης του
υποκειμένου με μια αυστηρή γεωγραφική
ζώνη.
Πώς
ανταποκρίνεται η σύγχρονη τέχνη στις
βίαιες αλλά και στις συνειδητές
παρεκτοπίσεις όπως και στην εμπειρία
της εξορίας και της διασποράς;
Πώς
μια αναθεώρηση των κυρίαρχων αφηγήσεων
πάνω στη στατική αντίληψη μιας παλιωμένης
ταυτότητας του εδαφικού και του φυλετικού
επιδρά στις μορφολογικές αφηγήσεις;
Πώς
μπορεί να υφίσταται ένας σχεδιασμός
του επείγοντος σε μια γλυπτική που
μεταφράζει τις επισφαλείς μορφές
εργασίας;
Πώς
μεταφράζεται αυτή η αναζήτηση της
κινητικότητας στα παραδοσιακά εκφραστικά
μέσα;
Τελικά
υπάρχουν ακόμη βάσιμοι λόγοι όπου μπορεί
να μας γοητεύει η τεκτονική ακαμψία της
φόρμας;
Μάρτιος
: Η πλαστικότητα της λίμπιντο μετά το
δίλημμα της αφαίρεσης και της αναπαράστασης
Απρίλιος:
Πέρα από τα σύνορα
Μάιος:
Παιχνίδια της κλίμακας: από το αρχιτεκτονικό
μοντέλο για κουκλόσπιτο
Κάθε
Πέμπτη 11:00-3:00 στην παλιά αίθουσα
βιβλιοθήκης
Διδάσκοντες:
Εσθήρ Λέμη, Κωστής Βελώνης
