Ανεμοδείκτης

Ανεμοδείκτης, 2022

Κυπαρίσσι, βυθισμένο πλοίο 

 

Η συγκεκριμένη γλυπτική χειρονομία που αφορά στην τοποθέτηση ενός  κυπαρισσιού διαγώνια  προς την θάλασσα, προκύπτει από την ιδέα του «ριζώματος», της εδραίωσης, αλλά και μιας αντίθετης συνθήκης, αυτή της «εκρίζωσης» και του ξεριζωμού ως μιας ευρύτερης έννοιας που σχετίζεται με τη βίαιη μετακίνηση. Οι δεντροφορίες (dendrophoriae) στην αρχαία Ελλάδα, γιορτές στις οποίες μετέφεραν τα δέντρα στους κεντρικούς δρόμους της πολιτείας, υπενθύμιζαν την εγγύτητα της αγροτικής ζωής μέσα στην πόλη, με την επανένωση του φυσικού στοιχείου με το τεχνητό. Όμως, η κυριολεκτική σημασία της μεταφοράς και της κίνησης αποτελεί μαρτυρία μιας αντίληψης για την εμψύχωση του δέντρου. Το κυπαρίσσι μετακινείται και επανατοποθετείται σε ένα προσωρινό σημείο στην ακτογραμμή της Ελευσίνας, στο ύψος του λιμανιού, πίσω από ένα βυθισμένο πλοίο, το κατάρτι του οποίου εξέχει, παίρνοντας διαγώνια κλίση. Στη διάρκεια της εγκατάστασης, κάποια τμήματα από το ανυψωμένο και στηριγμένο στα «τσιμεντένια κράσπεδα» κυπαρίσσι θα αποσπαστούν από την κύρια δομή, θα πέσουν ή θα σπάσουν. Η «ανεμόφιλη» κλίση του μπροστά από το λιμάνι της Ελευσίνας λειτουργεί ως ένδειξη μιας μετεωρολογικής συνθήκης, ένα είδος ανεμοδούρας. 

Η πλάγια κλίση του κυπαρισσιού συνεπάγεται τη δράση μιας δύναμης, τη σθεναρή αντίσταση  που συμπεριλαμβάνει την ανθρώπινη θέληση ενάντια στην οριζοντιότητα και τη λήθη. Όπως και με τη μεγάλη γλυπτική κατασκευή μέσα στα Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας, τα όρια του οργανικού-ανόργανου, της κίνησης και της ακινησίας, της έμψυχης και της άψυχης ύλης, της άνθησης και του μαρασμού στην έκκεντρη  τοποθέτηση αυτού  του δέντρου, είναι διαπραγματεύσιμα. Η «λοξή» στάση του δέντρου αναδεικνύει έννοιες όπως το βάρος, την ισορροπία, την οικοδόμηση και την πιθανή κατάρρευση, προβάλλοντας επιπλέον τη μεταβαλλόμενη πλαστικότητα του «καιρού» σε ένα προσωρινό ρίζωμα, το οποίο αγωνίζεται για να διατηρηθεί ζωντανό.