"September" armchair

"September" armchair, 1973
Shigeru Uchida (Japanese, born 1943); Manufacturer: Build Co. Ltd.
Melamine baked steel pipe, melamine baked stainless steel wire

H. 26 3/4 in. (67.9 cm), W. 35 1/4 in. (89.5 cm), D. 17 7/8 in. (45.4 cm

Eurozine - Inside the identity state - Rastko Mocnik Two types of fascist politics

Eurozine - Inside the identity state - Rastko Mocnik Two types of fascist politics

Griechenland

Griechenland, 2012

Color Print,

50 x 70

(Original poster for the Greek National Tourist Organisation, 1962)

Tonight No Poetry Will Serve

Saw you walking barefoot

taking a long look

at the new moon's eyelid

later spread

sleep-fallen, naked in your dark hair

asleep but not oblivious

of the unslept unsleeping

elsewhere

Tonight I think

no poetry

will serve

Syntax of rendition:

verb pilots the plane

adverb modifies action

verb force-feeds noun

submerges the subject

noun is choking

verb    disgraced    goes on doing

now diagram the sentence

Adrienne Rich, 2007

A Craigslist Ad for a Mind-blowing Self-Actualization Party

A half-Japanese man and an artistic woman seek companionship for an all-night party in which we will rip open our souls and spear out the tangy ego with a cocktail fork. We live off of Mulholland Drive in a painfully minimalist pad with the kind of turquoise swimming pool that’s witnessed a few instances of virgin blood and a couple of near-fatal overdoses. But let that darkness motivate you to form a tender militia outfitted in gauze and amethyst, linen and leather, who will march from Cold Canyon Road into our home that we’ve rented from a fallen ‘90s director with an autistic son. If you can see auras or feel vibrations—and we prefer those who can—you can glide your hand over the sleek smoked glass of our home and feel the snapped-off dreams of all its residents, past and present. In the living room, where we once grappled on the floor after a rough night of too much cocaine and a confessed abortion, the aura is a pulsating, sweaty purple that starts screaming like a schizophrenic little girl obsessed with cats and numbers if you’re on enough mushrooms. If you’re really deep, you can set your hands upon the stone-tile floor and feel the constant tremor, the lowdown talky rumble of the Big One, coming any day now to eat us, eat us, eat us all. This seismic clusterfuck, once it dawns, will open The Great Chasm of California, a goddess of monstrous demand with an open shuddering mouth, into which all the people of Los Angeles will fall, delicate figurines exploding at the bottom, spraying out Champagne and implant juice, bottled water and matcha tea, exhuming smog and rare medicinal marijuana strains from their lungs and pores. But before any of that happens—and this is our only hope for staving off the faultline’s rupture for a little while longer—we must tap into the great divine, the spirit rapture, the buzzing grid of the self united with other selves to make one knotty dreadlock of self-actualization. Let’s tip into awe together. Let’s make friends we can also fuck. Let’s find a giant vat of gold-speckled oil and anoint each other in a frenzy of writhing limbs and torsos, set to the music of a band whose biggest claim to fame is playing every Monday at the Waikiki Hilton but somebody’s invested a ridiculous amount of money in them so the CD has been forced upon the hosts of this party. Children, plants, pets and skeptics welcome. We have compassion for all: Namo Kuan Shi Yin Pusa. Namo Kuan Shi Yin Pusa. Namo Kuan Shi Yin Pusa. Namo Kuan Shi Yin Pusa. See you soon…

It is OK to repost this ad.

Margaret Wappler

http://www.joylandmagazine.com/

The Poem That Took The Place Of A Mountain

There it was, word for word,

The poem that took the place of a mountain.

He breathed its oxygen,

Even when the book lay turned in the dust of his table.

It reminded him how he had needed

A place to go to in his own direction,

How he had recomposed the pines,

Shifted the rocks and picked his way among clouds,

For the outlook that would be right,

Where he would be complete in an unexplained completion:

The exact rock where his inexactness

Would discover, at last, the view toward which they had edged,

Where he could lie and, gazing down at the sea,

Recognize his unique and solitary home.

Wallace Stevens, 1954  

Theatre Today

A discussion about contemporary theatre with Brecht´s theory and practice as a point of departure


Bertolt Brecht approached theatre as a forum for political ideas and explored its relation to reality. His theory also included every practical aspect of theatre making - such as acting, directing, scenography, music and drama. With Brecht´s theory and practice as a point of departure, a number of practicians within the field talk about contemporary theatre and what direction they think theatre is taking today - practically, aesthetically and politically. Jörgen Dahlqvist from Teatr Weimar moderates the discussion between Fredrik Haller (director), Annika Nyman (playwrighter), Kent Olofsson (composer), Public Plot (theatre collective), Linda Ritzén (actor and director) and Kent Sjöström (researcher).

This evening is organised in collaboration with Teatr Weimar and a part of four events that accompany the exhibition Realismus ist kein Stil. The disucssion will be held in Swedish.

Signal Center for Contemporary Art, Malmo
Tuesday 9 October, 7-9pm

Upcoming events accompanying the exhibition Realismus ist kein Stil:Film screening: The Anabasis of May and Fusako Shigenobu, Masao Adachi, and 27 Years without images, Eric Baudelaire
Tuesday 23 October at 7pm
Film screening: Nebulosan (The Nebula), Eric M Nilsson
Tuesday 30 October at 7pm

Source: www.signalsignal.org

Aspen Magazine

Aspen, Vol. 1, no. 1 (1965), Edited by Phillis Johnson, designed by George Lois, Tom Courtos, and Ralph Tuzzo.

The cult 1960s magazine Aspen featured contributions by prolific artists, musicians and writers including Peter Blake, William S.Burroughs, John Cage, Ossie Clark, Marcel Duchamp, David Hockney, John Lennon, Lou Reed and Yoko Ono.

Few magazines remain and on display are all ten complete sets of the rarely seen publication. Issued in a box, Aspen was one of the first multi -media magazines and became a time capsule of the period. It was conceived by Phyllis Johnson, a former editor for Women’s Wear Daily and Advertising Age, and inspired by Aspen, Colorado, a popular ski resort at the time. Each distinctive issue had a different editor and designer who took complete control of the magazine.

On show is Andy Warhol and David Dalton’s Pop Art issue including a detergent box cover, and a special British issue with British Knickers, a sewing pattern by fashion designer Ossie Clark, souvenirs found by Peter Blake and The Lennon Diary 1969, a diary of the future written by the Beatles musician. Other highlights include films by Robert Rauschenberg and Robert Morris, recordings by Yoko Ono, John Lennon, William S. Burroughs and Marcel Duchamp, essays by Roland Barthesand Susan Sontag, and a psychedelic issue edited by AngusMacLise, the original drummer from the Velvet Underground.

Curator: Nayia Yiakoumaki

Whitechapel Gallery, London

11 September 2012 - 3 March 2013

Changing Values in Lovers’ Identities

Changing Values in Lovers’ Identities, 2012
58, 7 cm high each piece
Redwood, pine and fabric upholstery

As with many commissions, R.M. Schindler built Ellen Jansons's house and designed her furniture. Her chair is strikingly similar to the armchair that Schindler had made for his family in the early ‘20s, which is on permanent display at the Kings Road House. By using a different wood (from redwood to pine) and a few different carpentry techniques, Schindler avoided repetition of the design, even if the dimensions and patterns remained the same.

Special thanks to James Rega for his astounding generosity in producing a replica of Janson's armchair for this project.

Aveux non avenus

Claude Cahun et Marcel Moore, Aveux non avenus. (Unavowed confessions). Paris:Editions du Carrefour, 1929-1930. Book containing 237pp. with text and 10 photogravures.Paris, Ile-de-France, FranceI, illustrated book, photogravures, book (overall) 22.0 h x 17.0 w x 2.4 d cm 

He Wrote Lyrics on the Window Pane

Savvas Christodoulides, 
He Wrote Lyrics on the Window Pane, 2011

Wood, glass, metal, acryric

60 x 190 x 70 cm

“Things Contemplated and Reassigned” 

Ileana Tounta Contemporary Art Center

4^th October-10 November 2012.

How to Make Almost Anything

How to Make Almost Anything: pIn recent decades, the world has been rocked by revolutions in the digitization of computation and communication. Now the physical world is being digitized, thanks to new technologies that can turn data into things and things into data. Digital fabrication will let people build custom home furniture, living organs out of cells, and drones that can fly out of a printer; science fiction is becoming industrial fact./p

The Digital Fabrication Revolution

By Neil Gershenfeld

www.foreignaffairs.com

The Arcadian or Pastoral State

Thomas Cole, The Course of Empire The Arcadian or Pastoral State, 1834, oil on canvas.

Μετά τον Περικλή, ο Οδυσσέας

Η κατάδυση στην κρίση είναι σαν ν’ αλλάζεις φιδόδερμα, επώδυνα μα λυτρωτικά στο τέλος ― αν αντέξεις θα βγεις άλλος. Σαν να βουλιάζεις στη λάσπη ενός βάλτου, κατά τόπους ευεργετικού και κατά τόπους δηλητηριώδους· άλλοι θα ωφεληθούν κι άλλοι θα πνιγούν με πόνους. Σε κάθε περίπτωση, όσο βρίσκεσαι μες στην αδήριτη τελετουργία, υποφέρεις· κυρίως διότι η κρίση είναι ασυνέχεια, διαταραχή, ρήξη. Είναι αγωνία. Χάνεις το μέλλον απ’ τα μάτια σου, αποκόπτεσαι απ’ το παρελθόν, σπαρταράς μες στο διεσταλμένο παρόν. Αμφιβάλλεις για το ποιος είσαι: αφού σου αφαιρείται η δυνατότητα να ελέγχεις, ιχνογραφικά έστω, ένα στοιχειώδες μέλλον. Η κρίση, καθώς σε ξεριζώνει από τα ειωθότα, καθώς σου αμφισβητεί γνώσεις, συνήθειες και βεβαιότητες, στο τέλος σε αποκολλά από τον εαυτό σου, προκαλεί σχάση στον ίδιο τον πυρήνα του προσώπου· η κρίση βιώνεται εντέλει σαν κρίση ταυτότητας υπαρξιακή.

Μια όψη αυτής της κρίσης, ίσως όχι η πιο βαρύνουσα, αλλά η πιο φανερή στα δημόσια λόγια: η κρίση εθνικής και ταξικής ταυτότητας. Τις βάζω μαζί, γιατί κατά κάποιο τρόπο στα χρόνια της ευμάρειας, οι δυο ταυτότητες θάμπωναν και άλλαζαν ταυτόχρονα. Η απομάκρυνση από την αγροτοποιμενική και εργατική καταγωγή, η άνοδος προς τη μικρομεσαία αστικοποίηση, βιώθηκε ενδόμυχα ως απομάκρυνση από την ανατολική και βαλκάνια σβουνιά· το βρετανικό master’s μονοετούς ή το αμερικανικό κολέγιο ανατολικής ακτής ήταν μυητήριο για το λάμπον αλτάρι της Δύσεως, όπως ακριβώς το ευρωνόμισμα και το ευρωδιαβατήριο. Ολα έχτιζαν τη νέα ταυτότητα, καθαρμένη από σβουνιές καταγωγής και γεωανθρωπολογικά μεταίχμια. Μετά τον Φαλμεράιερ, η νεοελληνική ευδαιμονία ξαπόστελνε και τον Χάντιγκτον αδιάβαστο.

Το ολυμπιακό και ποδοσφαιρικό 2004 ήταν η παροξυσμική μεταμόρφωση της χρυσαλίδας, και η κορύφωση της ανιστορικής φενάκης. Γιάννα και Ζαγοράκης συνέθεταν αξεδιάλυτα το νέο ρίζωμα, θεμελιωμένο πάνω σε real estate μέθη, διακοποδάνεια, SUV, χρυσά malls, μεταμοντέρνα ιβέντς με ΔΕΚΟ χορηγίες, στρατιές άεργων πολυπτυχιούχων, νεοφιλελέ δοξασίες κρατικοδίαιτων, και άφθονο spleen υποκάτω του λαντόζ.

Κι ύστερα, ήρθε η παρακμή της Δύσεως. Η κρίση, σαν διαρκής καταιγίδα, ξεβάφει το πετσί του χλιδέλληνα, ακυρώνει το σήμα του iPhone, πνίγει τα γκρίκλις. Το σφοδρότερο πλήγμα: οι ξένοι μάς χλευάζουν, μας καταφρονούν, δεν μας αναγνωρίζουν, κανείς δεν θέλει να μοιάσει στον κακομοίρη· άρα: δεν θέλω πια τέτοια πατρίδα της ντροπής, αυτή την άθλια καταγωγή.

Σε ανύποπτο χρόνο, ο Νίκος Κ. μού είχε υποδείξει μια μεγαλοφυή διαπίστωση του Μπάιρον, πώς είδε τους Ελληνες το 1824, δυο-τρεις μήνες πριν πεθάνει στο Μεσολόγγι. Εχει προσφέρει τα χρήματά του, το πνεύμα του, όλο τον εαυτό του. Τον κλέβουν και τον εξαπατούν μπρος στα μάτια του. Αλλά ο μέγας ρομαντικός βλέπει τον κόσμο με ενόραση, βαθιά, ιστορικά. Το χρειαζόμαστε αυτό το βλέμμα σήμερα, για να ξεκολλήσουμε απ’ τη λάσπη της αυτοεκμηδένισης:

«Και τη στιγμή εκείνη κατάλαβα πως ο τόπος αυτός δεν είναι πλέον η αρχαία Ελλάδα. Είναι και υπήρξε επί αιώνες η εμπροσθοφυλακή του Βυζαντίου. Το αληθινό Βυζάντιο δεν είναι πια δοξασμένο, ούτε κραταιό και ούτε καν βυζαντινό, και η σύγχρονη Ελλάδα είναι απλώς μια θλιβερή και άθλια ηχώ ενός νεκρού Βυζαντίου.

» Έτσι είναι; Ή μήπως υπάρχει ακόμη, κρυμμένη, μια Ελλάδα πιο βαθιά, όπως υποστήριζε ο Άλεξ [Μαυροκορδάτος]; Παρ’ όλη την ανία και την απογοήτευσή μου, η θέα της Ελλάδας έχει ακόμη επιρροή πάνω μου ― αλλά μια επιρροή πιο σκοτεινή και πιο ύπουλη απ΄ ό,τι στο παρελθόν. Τα αρχαία ονόματα, Αγαμέμνων και Αλκιβιάδης, τώρα πια δεν σημαίνουν σχεδόν τίποτα. Στο μυαλό μου αντηχούν τώρα ονόματα όπως Πέτρος, Γιάννης και Αριστόβουλος. Νιώθω να έχω ρουφηχτεί μέσα σε μια Ελλάδα βαθύτερη και άγνωστη, να έχω μεταμορφωθεί σε έναν Έλληνα θλιμμένο και αισθησιακό, με κατιτί βαρβαρικό. Αρχίζει να κυλάει μέσα μου μια φρικαλέα ελληνική διττότητα. Η Ελλάδα του Περικλή είναι νεκρή, αλλά η Ελλάδα του Οδυσσέα είναι ακόμα ζωντανή, με τη μυρωδιά της από αλμυρό ψάρι, ρετσινωμένο κρασί και βαμμένο πετσί. Συλλαμβάνω το χνότο μιας Ελλάδας ακόμη αρχαιότερης, προαθηναϊκής, στη μυρωδιά του καμένου λαδιού και των φρεσκοσφαγμένων κατσικιών, των πλοίων που μόλις έφτασαν από την Ιθάκη και των ναυτών που στάζουν ιδρώτα καθώς σέρνουν τα πλεούμενά τους στη μακριά κόκκινη παραλία. […]

» Το παρελθόν! Δεν υπάρχει παρελθόν. Τα πάντα συγκλίνουν στο παρόν.»

Νίκος Ξυδάκης
http://vlemma.wordpress.com/2012/09/30/periklis-odysseas-byron/